Nieuws
Gedichten van Abdul Shafaq
Abdul Shafaq begon in januari 2019 met Nederlandse les bij Integratiewerk. In Afghanistan was hij schrijver en journalist en dat verklaart zijn interesse in taal. Hij wilde zich vanaf het eerste moment de Nederlandse taal goed eigen maken. Dat is hem inmiddels gelukt: hij heeft zijn inburgeringsexamens gehaald. En dat is een hele prestatie gezien zijn leeftijd (68 jaar) en voor de relatief korte tijd die hij op de taalschool heeft gezeten! Zijn droom is ooit een roman in het Nederlands te kunnen schrijven.
Toen hij zijn laatste les had, op 16 juli, droeg hij voor de klas een gedicht voor. Bijzonder was dat het gedicht in het Nederlands was geschreven. Als inleiding op zijn voordracht vertelde hij: “In oktober 2018 kwam ik naar Nederland, een land met een andere cultuur, en ik begon een nieuw leven. Alles was nieuw en mooi. Toen de school begon ontmoette ik mijn lieve docenten en klasgenoten. Vandaag is de laatste dag van school en moet ik afscheid nemen van docenten en klasgenoten. Ik heb heel veel geleerd van jullie. Ik zal jullie nooit vergeten”.
Toen droeg hij zijn gedicht voor:
“Jij bent mijn ziel
Maar ik ben hier
Jij bent daar
Dus waar is het leven
Kom met mij mee om te leven”
Daarna schreef hij nog een tweede gedicht:
“Ik laat geen tranen meer
Want tijdens het afscheid
vielen twee liefdevolle ogen op mijn knieën”
Bedankt, Abdul. Wat een kroon op je werk, als je prachtige poëzie kan schrijven in een nieuwe taal!
